Zamknij
Zapraszamy fizjoterapeutów na kurs Rozluźnianie mięśniowo-powięziowe w pediatrii organizowany u nas w dniach 20-23. kwietnia 2023 r.
Nasze zajęcia przeznaczone są dla dzieci od 5 do 9 lat i mają na celu wypracowanie i osiągnięcie poprzez zabawę umiejętności, które pozwolą dziecku sprostać obowiązkom szkolnym. Program zajęć dostosowany jest do każdej grupy wiekowej oraz wieku rozwojowego każdego dziecka.
Jeżeli zauważymy u naszej pociechy, w wieku około 1-2 lat, wzmożone napięcie mięśniowe, problemy z równowaga, ustawienie kolan i stóp do wewnątrz czy też dziwne kiwania na boki podczas chodu powinniśmy zasięgnąć porady u lekarza, a następnie fizjoterapeuty. Dziecko bowiem w związku z powyższymi nieprawidłowościami może mieć dużo problemów z odnalezieniem się w swoim otoczeniu i pokonywaniu barier jakie „wyrastają” przed nim.
Mózgowe porażenie dziecięce (MPDz) jest rodzajem niepełnosprawności z którą nierozerwalnie łączą się różnego rodzaju deficyty ruchowe. Utrudniają lub uniemożliwiają one wykonywanie przez dziecko podstawowych czynności życia codziennego. Zwykłe rzeczy t.j. sięgnięcie po kubek z napojem czy pokonanie niewielkiego progu mogą stać się ogromnym wyzwaniem.
Dzięki odpowiednio prowadzonej rehabilitacji możemy zmniejszyć ograniczenia ruchowe wynikające z MPDz oraz nauczyć dziecko poprawnych, często zapomnianych schematów. Usprawnianie dzieci z tym schorzeniem powinno zmierzać do wprowadzenia takich czynności, które będą zbliżone do prawidłowych i zapobiegną utrwaleniu się wzorców nieprawidłowych, występowaniu przykurczów, oraz wtórnych deformacji w układzie kostno stawowym. Warunkiem utrwalenia się zastępczych czynności ruchowych jest częste powtarzanie ćwiczeń. Jest to bardzo ważne ponieważ mózg musi zapamiętać przekazane informacje, a następnie wykorzystać je podczas codziennego życia.
Kluczem jest indywidualne traktowanie każdego przypadku. Nie ma bowiem dwóch jednakowych przypadków mimo tego samego schorzenia. Program usprawniania analogicznie powinien być dopasowany do konkretnej osoby.
Przy powstałych trudnościach brak odpowiedniej opieki może doprowadzić do zniechęcenia i bierności ruchowej, która jeszcze bardziej napędza to błędne koło. Rehabilitacja w takich przypadkach jest niezbędna. Może poprawić jakość życia oraz niezależność. Każdy bowiem chce samodzielnie ubrać się, czy wejść po schodach, a nie być ciągle zależnym od innych.
Dodatkowo chcę podkreślić, iż usprawnianie dziecka z MPDz jest procesem długotrwałym, wymagającym ścisłej współpracy między domem rodzinnym, a specjalistami czy terapeutami. Złożony zespół objawów stwarza konieczność wprowadzenie terapii wieloprofilowej. Dlatego też ustalając kompleksowy plan usprawniania należy pamiętać, że mimo realizowania go przez różnych specjalistów musi on być jednoznacznie ukierunkowany, aby osiągnąć dobre wyniki w terapii.
Dzięki zaangażowaniu ze strony rodziców, terapeutów oraz „pociech” można osiągnąć bardzo dobre wyniki. Nie należy zapominać jednak, iż do osiągnięcia określonych celów terapeutycznych, a zarazem życiowych tych dzieci potrzebna jest dyscyplina i determinacja wszystkich zainteresowanych.
mgr Paweł Łyjak
Fizjoterapeuta, metoda Vojta, NDT - Bobath, PNF w pediatrii, Mc-Kenzie.
Jeżeli zauważymy u naszej pociechy, w wieku około 1-2 lat, wzmożone napięcie mięśniowe, problemy z równowaga, ustawienie kolan i stóp do wewnątrz czy też dziwne kiwania na boki podczas chodu powinniśmy zasięgnąć porady u lekarza, a następnie fizjoterapeuty. Dziecko bowiem w związku z powyższymi nieprawidłowościami może mieć dużo problemów z odnalezieniem się w swoim otoczeniu i pokonywaniu barier jakie „wyrastają” przed nim.
Mózgowe porażenie dziecięce (MPDz) jest rodzajem niepełnosprawności z którą nierozerwalnie łączą się różnego rodzaju deficyty ruchowe. Utrudniają lub uniemożliwiają one wykonywanie przez dziecko podstawowych czynności życia codziennego. Zwykłe rzeczy t.j. sięgnięcie po kubek z napojem czy pokonanie niewielkiego progu mogą stać się ogromnym wyzwaniem.
Dzięki odpowiednio prowadzonej rehabilitacji możemy zmniejszyć ograniczenia ruchowe wynikające z MPDz oraz nauczyć dziecko poprawnych, często zapomnianych schematów. Usprawnianie dzieci z tym schorzeniem powinno zmierzać do wprowadzenia takich czynności, które będą zbliżone do prawidłowych i zapobiegną utrwaleniu się wzorców nieprawidłowych, występowaniu przykurczów, oraz wtórnych deformacji w układzie kostno stawowym. Warunkiem utrwalenia się zastępczych czynności ruchowych jest częste powtarzanie ćwiczeń. Jest to bardzo ważne ponieważ mózg musi zapamiętać przekazane informacje, a następnie wykorzystać je podczas codziennego życia.
Kluczem jest indywidualne traktowanie każdego przypadku. Nie ma bowiem dwóch jednakowych przypadków mimo tego samego schorzenia. Program usprawniania analogicznie powinien być dopasowany do konkretnej osoby.
Przy powstałych trudnościach brak odpowiedniej opieki może doprowadzić do zniechęcenia i bierności ruchowej, która jeszcze bardziej napędza to błędne koło. Rehabilitacja w takich przypadkach jest niezbędna. Może poprawić jakość życia oraz niezależność. Każdy bowiem chce samodzielnie ubrać się, czy wejść po schodach, a nie być ciągle zależnym od innych.
Dodatkowo chcę podkreślić, iż usprawnianie dziecka z MPDz jest procesem długotrwałym, wymagającym ścisłej współpracy między domem rodzinnym, a specjalistami czy terapeutami. Złożony zespół objawów stwarza konieczność wprowadzenie terapii wieloprofilowej. Dlatego też ustalając kompleksowy plan usprawniania należy pamiętać, że mimo realizowania go przez różnych specjalistów musi on być jednoznacznie ukierunkowany, aby osiągnąć dobre wyniki w terapii.
Dzięki zaangażowaniu ze strony rodziców, terapeutów oraz „pociech” można osiągnąć bardzo dobre wyniki. Nie należy zapominać jednak, iż do osiągnięcia określonych celów terapeutycznych, a zarazem życiowych tych dzieci potrzebna jest dyscyplina i determinacja wszystkich zainteresowanych.
mgr Paweł Łyjak
Fizjoterapeuta, metoda Vojta, NDT - Bobath, PNF w pediatrii, Mc-Kenzie.
